KIRURŠKO LIJEČENJE PERIIMPLANTITISA
Periimplantitis je definiran kao upalna reakcija povezana s gubitkom potporne kosti oko implantata. Uz tu definiciju periimplantitisa na prvoj europskoj parodontološkoj radionici 1994. godine još jedno patološko stanje povezano s implantatima, tj. periimplantatni mukozitis, definirano je kao reverzibilna upalna reakcija mekih tkiva koje okružuju implantat. Periimplantitis pogađa 5-10% pacijenata koji imaju implantate.
KLINIČKI OBLICI PERIIMPLANTATNIH BOLESTI
PERIIMPLANTATNI MUKOZITIS – reverzibilna je upalna reakcija mekih tkiva koja okružuju implantat u funkciji.
Klinički je obilježen:
-prisutnošću bakterijskog plaka i kamenca
-edemom, crvenilom i hiperplazijom sluznice
-krvarenjem nakon sondiranja
-povremenim stvaranjem gnoja
-radiološkim odsustvom koštane resorpcije
PERIIMPLANTATNI OSTITIS-ireverzibilna je upalna reakcija mekih i tvrdih tkiva koja okružuju implantat u funkciji jer dolazi do prirodnoga gubitka koštane mase ako se ne provodi liječenje. U početnoj fazi ima kliničke simptome slične periimplantatnom mukozitisu koji su kasnije popraćeni gubitkom kosti. Najčešći su simptomi:
-prisutnost bakterijskog plaka i kamenca
-edem i crvenilo perifernih tkiva
-hiperplazija sluznice u zonama s nedostatkom keratinizirane gingive
-povećana dubina sondiranja, sonda doseže apeks
-krvarenje i stvaranje gnoja nakon sondiranja ili palpacije
-okomita destrukcija kosti povezana s džepom oko implantata
-radiološka prisutnost koštane resorpcije
-mobilnost implantata
-bol se ne pojavljuje često, ali je ponekad prisutna
LIJEČENJE PERIIMPLANTATNOG MUKOZITISA
LIječenje je prije svega usmjereno na kontrolu bakterijskoga plaka, iako se mogu provesti i kirurški postupci kako bi se uklonila hiperplazija okolnog mekog tkiva i presadila keratinizirana gingiva ako je to potrebno. Stoga se liječenje sastoji od nekoliko faza:
-mehaničko uklanjanje bakterijskog plaka
-ispiranje sulkusa(džepa) 0,12 postotnim klorheksidinom
-skidanje i dezinfekcija protetske suprakonstrukcije
-prilagodba nehigijenskog dizajna protetske suprakonstrukcije
-katkad režanj djelomične debljine koji se ispire sterilnom fiziološkom otopinom, a potom se aplicira tetraciklinska krema
-lasersko liječenje u tvrdokornim slučajevima
-potrebna je kemijska kontrola plaka od strane pacijenta 0,12 postotnim klorheksidinom svakih 12 sati
-lokalna i sistemska primjena antibiotika
-redovita kontrola kod stomatologa
LIJEČENJE PERIIMPLANTITISA
Mehanički debridement, antiseptička sredstva, lokalna ili sistemska antibiotska terapija i kirurška terapija koriste se zasebno ili u kombinaciji, ovisno o dubini džepa, krvarenju nakon sondiranja i stupnju gubitka koštanog tkiva. Mehanički debridement može se provesti karbonskim, plastičnim ili metalnim kiretama, ultrazvučnim strugačima ili zračnom abrazijom. Klorheksidin-diglukonat može se koristiti kao dezinfekcijsko sredstvo, bilo kao otopina za ispiranje usne šupljine koncentracije 0,1 do 0,2 posto, subgingivni irigans u koncentraciji 0,2 posto ili lokalno kao gel.
Kirurška terapija može uključivati gingivektomiju za bolji pristup implantatnim strukturama, apikalno pomaknuti režanj, osteoplastiku ili vođenu regeneraciju kosti. Liječenje se mora temeljiti na stabilizaciji progresivnog gubitka koštanoga tkiva te u posebnim slučajevima izgubljenu kost potrebno je vratiti regenerativnim postupcima.
Dental Tribune Croatian Edition
Prosinac 2014 godine broj 4
